W tym artykule
Część 1 – początek
Jak to wszystko się zaczęło
Nasza była współpracownica Anne skontaktowała się z nami z historią, która natychmiast przypomniała nam naszą biurową kotkę Pixi. Jako malutkie kocięta Pixi i jej rodzeństwo zostali porzuceni przez matkę, po czym trafili do rodziny zastępczej. Gdy Pixi była już wystarczająco duża, adoptowaliśmy ją i uczyniliśmy gwiazdą naszego biura. Teraz Anne ma podobną historię, która na szczęście ma znacznie lepszy początek!
Czy to ptak…?
Pewnego słonecznego wieczoru w połowie kwietnia Anne miała właśnie postawić budkę dla ptaków w swoim ogrodzie, gdy usłyszała cichy hałas u swoich stóp. Oczywiście przypuszczała, że to jeden z małych ptaków, których spodziewała się w krzaku, ale gdy spojrzała w dół, zobaczyła parę dużych, żółtych kocich oczu. Niespodziewany widok zaskoczył Anne, więc nieco oszołomiona podniosła karmnik i wróciła do środka.
Po kilku sekundach pomyślała ze zdziwieniem, że to ona odeszła, a nie kot, który nawet nie drgnął. Anne postanowiła wrócić na zewnątrz, aby przyjrzeć się temu z bliska, i szybko zdała sobie sprawę z tego, co się dzieje. Kotka, którą właśnie napotkała, niedawno została matką i opiekowała się czworgiem malutkich kociąt, które wciąż miały zamknięte oczy i z pewnością nie miały więcej niż tydzień!
Kot potrzebuje imienia
Ponieważ kot w winorośli nie należał do niej, Anne rozpoczęła poszukiwania właściciela pięknej kotki calico. Po wielu wizytach na stronach internetowych i wyszukiwaniach na Facebooku nikt nie wydawał się tęsknić za kotką, więc Anne i jej partner postanowili zaopiekować się mamą kotką i jej małymi, dopóki nie pojawi się właściciel lub kocięta nie będą wystarczająco dorosłe, aby je adoptować. Zapewnili mamie świeżą wodę i trochę wysokiej jakości karmy dla kotów, a potem zdecydowali, że nadszedł czas, aby nadać jej imię. Ponieważ ona i jej kocięta zamieszkały w hortensji pnącej, która należy do rodziny hortensjowatych, kotka została nazwana Hortensją. Imię Hortensja oznacza również „z ogrodu”, czyli dokładnie z miejsca, w którym kotkę znaleziono.
Historia toczy się dalej…
Anne powiedziała nam, że po kilku dniach Hortensja i jej 4 maluchy najwyraźniej przyzwyczaiły się do nowego domu. Hortensję często widywano wygrzewającą się na słońcu lub pijącą wodę z wodotrysków w ogrodzie, cudem pozostawiając w spokoju 5 mieszkających tam rybek szunbunkin, chińskiego podgatunku złotej rybki. Kontakt z ludźmi był dla Hortensji ogromnym wyzwaniem, dlatego nie wiedziała, jak się zachowywać. Przez chwilę ocierała się o nogi Anne, aby zaraz potem syczeć i warczeć.
Czekamy na adopcję?
Na razie Anne i jej partner mogą podziwiać życie puszystej rodzinki, ponieważ legowisko Hortensji jest widoczne z salonu. Anne obiecała, że będzie na bieżąco informować nas o wybrykach maluchów i mamy Hortensji, więc mamy nadzieję, że będziemy w stanie dostarczyć Wam wielu radosnych informacji o tej rodzince!
Część 2 – wielkie niebieskie oczy
Minęły nieco ponad 2 tygodnie, odkąd 4 malutkie kotki zostały znalezione u podnóża pnącej się winorośli. Pogoda była słoneczna, a maluchy uroczo wyrosły. Ich uszy nieco się rozwinęły, a oczy otworzyły, pozwalając kociętom spojrzeć na mamę, rodzeństwo i otaczający je świat. Chociaż maluchy są jeszcze zbyt małe, by chodzić, z pewnością są bardzo aktywne. Czwórkę rodzeństwa można często zobaczyć, jak turlają się, próbują stanąć na swoich malutkich nóżkach, zgniatają się nawzajem, gdy się przewracają, i przytulają się spokojnie, gdy są wyczerpane wszystkimi tymi wysiłkami.
Mama Hortensja również poczyniła duże postępy. Nie boi się już ludzi tak bardzo jak kiedyś i okazuje swoją wdzięczność za opiekę za każdym razem, gdy jest karmiona. Hortensja dostaje zarówno suchą, jak i mokrą karmę, ale to nie powstrzymuje jej przed próbą złapania dużego, smacznego gołębia. Resztę dnia spędza głównie na karmieniu i opiece nad swoimi małymi, a także na niebezpiecznych spacerach wzdłuż gałęzi pnącej winorośli.
Część 3 – pierwsze kroki
Zeszły tydzień to ogromne wydarzenie dla kociąt: postawiły pierwsze kroki! Maluchy wciąż chwieją się na nogach, ale to właśnie sprawia, że ich wybryki są tak urocze. Od czasu do czasu kocięta opuszczają bezpieczne pnącze, by odkrywać świat zewnętrzny. Głośne dźwięki i nagłe ruchy nadal są nieco przerażające, dlatego kociaki nigdy nie oddalają się zbytnio od mamy.
Wkrótce osiągną kolejny duży kamień milowy, ponieważ w wieku od trzech do czterech tygodni kocięta są już wystarczająco duże, aby zacząć jeść stały pokarm. Anne kupiła dużą torbę karmy dla kotów, która jest odpowiednia zarówno dla maluchów, jak i dla mamy Hortensji. Jak na razie chrupki nie przypadły kociętom do gustu – po prostu przechadzają się po talerzu mamy, ignorując jedzenie i próbując utrzymać się w pozycji pionowej na swoich malutkich łapkach.
Natomiast mama Hortensja uwielbia jedzenie. Okazuje swoją wdzięczność, obsypując Anne i Wesa uczuciami. Hortensja ociera się głową o ich nogi, dopóki nie zwrócą na nią uwagi i przestaną zajmować się dotychczasowymi czynnościami. Kocięta wciąż są trochę przestraszone i uciekają z powrotem w bezpieczne miejsce, gdy ktoś próbuje je pogłaskać. Wyjątkiem jest odważny kotek w smokingu. W ogóle nie przeszkadza mu bycie pieszczochem.
Część 4 – niejadki
Zgodnie z przewidywaniami z poprzedniej aktualizacji, kocięta zaczęły jeść stały pokarm. Zwłaszcza mały właściciel smokingu nie może się oprzeć chrupkom. Kocięta nie zostały jeszcze całkowicie odstawione od piersi i nadal chętnie odwiedzają „mleczny bar u mamy”. Na filmie można zobaczyć, jak maluchy ugniatają brzuch mamy Hortensji podczas ssania. Jest to instynktowne zachowanie, które pomaga uzyskać przepływ mleka.
Chociaż mama nadal dostarcza maluchom pożywne mleko, kocięta zainteresowały się wodą, która znajduje się w misce do picia mamy. Przebywanie w pobliżu wody nie jest łatwe, gdy nóżki są nadal jeszcze nieco niepewne, więc kiedy mała szylkretowa kotka próbowała przeczołgać się nad swoją siostrą, aby dostać się do wody, nie wszystko potoczyło się zgodnie z zamierzeniami (poczekaj na to…).
Część 5 – kocie osobowości
Kociaki mają już około sześciu tygodni. Próbowały wspinaczki i badały otoczenie aż do wysokości 3 metrów ponad swoją kryjówką w krzewie. Nadszedł czas, aby kocięta nauczyły się stać na własnych nogach – a raczej łapkach – więc mama lubi wychodzić kilka razy dziennie. Wraz z nabieraniem samodzielności przez kociaki coraz bardziej uwidaczniają się ich osobowości.
Elegancki kociak w smokingu jest bardzo aktywny i zabawny. Goni ogony swojego rodzeństwa i czasami wydaje się zaskoczony własną niezdarnością, co skutkuje uroczymi scenami. Uroczy, malutki ciemny kotek z białą łatką nie ma nic przeciwko głaskaniu i podejdzie do każdego, kto się do niego zbliży.
Calico to prawdziwa słodycz, uwielbiająca przytulanki i trzymanie na rękach. W przeciwieństwie do swojego rodzeństwa, ta mała dama rozwinęła pewne typowe kocie dziwactwa, takie jak siedzenie w elegancki sposób lub leżenie na podłodze w pozycji wyciągniętej podczas pielęgnacji.
Szylkretowa malizna jest bardzo nieśmiała. Nigdy nie oddala się zbytnio od mamy i woli wspinać się po krzaku niż wychodzić na zewnątrz, by zwiedzać ogród. Podczas gdy jej rodzeństwo chętnie pije wodę, często słychać miauczenie małej szylkretki o mleko do mamy.
Rudy kociak jest nieco nieśmiały, ale wydaje się odważniejszy niż jego szylkretowa siostra. Rudzielec jest wielkim fanem jedzenia mokrej karmy i gonienia ogona mamy, choć chowa się, gdy jest zaskoczony. Podobnie jak jego rodzeństwo, uwielbia wspinać się po krzaku.
Część 6 – uczymy się od mamy
W ciągu ostatnich kilku tygodni kocięta bardzo urosły. Są teraz gotowe do nauki, jak stać się dużymi kociakami, potrafiącymi zadbać same o siebie. Maluchy będą rozwijać umiejętności łowieckie poprzez gonienie, skakanie, uderzanie i turlanie się. Aby nauczyć kociaki łapania prawdziwej zdobyczy, mama przyniosła nawet martwą mysz, na której mogły ćwiczyć. Reakcja kociąt jest bezcenna! (Przykro nam, mała myszko!) Warto przekonać się na własne oczy.
Oprócz polowania, kocięta uczą się również skalowania obiektów, w tym krzeseł ogrodowych i małych drzew. To niewiarygodne, jak bacznie mama obserwuje wszystkie swoje maluchy. Kiedy mała szylkretka wspina się zbyt wysoko na drzewo i prawie z niego spada, mama Hortensja natychmiast przybywa na ratunek.
Gdy kocięta wreszcie skończą się bawić, nadchodzi czas na naukę prawidłowej pielęgnacji własnego ciała. Uczą się, naśladując zachowanie mamy, a oglądanie tego jest urocze!
Część 7 – czas wracać do domu
Kocięta mają już prawie 13 tygodni i nadszedł czas, aby zacząć szukać dla nich domu na zawsze. Otrzymaliśmy wspaniałe wieści: Anne i jej partner Wesley zaopiekują się mamą kotką i 2 maluchami! Smoking i calico zostaną z Anne i mamą Hortensją, a rudy chłopiec i szylkretka zostaną adoptowani przez jednego z uczniów Anne, który jest bardzo podekscytowany przygarnięciem obu kotków.
Gdy nadszedł czas, aby wszystkie kocięta osiedliły się w swoich przyszłych domach, oczywiście potrzebują imion! Mały smoking będzie nazywał się Adrien, a jego siostra będzie znana jako Pippa. Adrien i Pippa tworzą zgraną parę, która uwielbia dzielić koci koszyk, dlatego też są trzymane razem.
Rudy chłopiec nazywa się teraz Reser, a jego szylkretowa siostra ma na imię Rester. Podzielamy Twoją ciekawość i z niecierpliwością czekamy na wieści, jak miną pierwsze dni Rester i Resera w ich nowym domu i jak Hortensja, Adrien i Pippa zareagują na nieobecność swoich dzieci i rodzeństwa. O wynikach poinformujemy w następnej aktualizacji.
Część 8 – osiedlenie się
W domu Anne liczba kotów rezydentów spadła z 5 do 3. Nie oznacza to jednak, że cisza i spokój powróciły, ponieważ mama Hortensja ma dość swoich dzieci. Będzie syczeć i ostrzyć pazury na pozostałe 2 kotki. Jest to jednak zupełnie normalnym zachowaniem. W naturze mama wyrzuca swoje kocięta, gdy są wystarczająco duże, by żyć samodzielnie, a Hortensja po prostu podąża za swoim instynktem.
Pierwsza noc w nowym domu Resera i Rester była pełna wrażeń. Doniczka nie przetrwała nocy w jednym kawałku, a kocięta postanowiły nasikać na pościel. Paskudy! Maluchom jednak już dawno wybaczono. W końcu jak ktokolwiek mógłby być zły na takie słodziaki.
Część 9 – szczęśliwe kociaki
Minęło znowu kilka tygodni, a małe kociaki przyzwyczaiły się do swojej nowej sytuacji. Adrien i Pippa nie wydają się tęsknić za swoim rodzeństwem, a mama Hortensja prawdopodobnie odczuwa ulgę, że jej kocięta są już na tyle dorosłe, by same o siebie zadbać. Wszystkie kocięta, podobnie jak Hortensja, zostały wysterylizowane lub wykastrowane oraz zaszczepione i otrzymały mikroczipy, dzięki czemu można je odnaleźć w przypadku zagubienia.
Mama Hortensja nadal mieszka na zewnątrz, ponieważ nie mogła przyzwyczaić się do życia w domu. Co kilka dni pojawia się jednak i prosi o jedzenie, po czym ponownie znika. Adrien i Pippa uwielbiają natomiast życie w pomieszczeniach. Ponieważ Anne mieszka w spokojnej okolicy, maluchy mogą od czasu do czasu wychodzić na zewnątrz. Gdy Adrien nie jest wpuszczany z powrotem, kiedy tylko tego zażąda… popisuje się swoimi umiejętnościami mycia okien.
