In dit artikel
Mochi volgde gewoon zijn neus
“Oh, hallo daar. Ik ben Mochi. Hoewel ik afstam van gevreesde roofdieren uit ver vervlogen tijden heeft mijn opportunistische manier van jagen me niet alleen ver gebracht, maar me zelfs een veilig gouden mandje opgeleverd. Op een dag had ik een hongertje en rook ik het aroma van een vers gebakken pizza, dus besloot ik de koerier te volgen.”
“Toen mijn mammie, die ik toen nog niet kende, de voordeur opende om de pizza aan te nemen, glipte ik onmiddellijk naar binnen. Mijn schattige en pluizige uiterlijk, en mijn overduidelijk vlotte karakter zorgden ervoor dat ik meteen werd geadopteerd. Mijn mammie vond mij gewoon veel te schattig om me weg te jagen!”
Boots was een geschenk van de goden
“Het was een regenachtige, donkere en stormachtige septemberdag in 2019 toen Boots voor het eerst verscheen in de straat waar ik woon. Een paar dagen eerder was mijn moeder – die terminaal ziek was en niet lang daarna zou sterven – naar het ziekenhuis gebracht, dus ik beschouwde de komst van Boots als een teken van hierboven. Na het knappe tuxedokatje zo’n 6 maanden gevoerd en verzorgd te hebben, adopteerde ik hem officieel. Dat was op 5 maart 2020, vlak voordat Covid-19 de wereld in haar greep zou gaan houden.”
Mookie koos zelf haar baasje uit
“Mookie, haar 7 kittens en nog 7 volwassen katten waren allemaal gedumpt op straat. Van alle dieren was Mookie de enige die niemand in de buurt leek te kunnen vangen. Op een dag zat ik gewoon op de veranda toen ze naar me toe kwam lopen, en zo is het allemaal begonnen. De mooie tuxedokat is nu 17 jaar oud.”
Kleine bartolo verscheen plots in de bergen
“Mijn vader werkt in een bergachtig gebied en op een dag verscheen er uit het niets een klein katje aan zijn voeten. Het kleintje was alleen en wilde dolgraag met mijn vader spelen.”
“Natuurlijk aarzelde mijn vader geen seconde en nam het kittentje mee naar huis. We hadden nog nooit katten gehad, maar we waren meteen gek op het kleine tuxedokatje. Het arme diertje was erg mager en de dierenarts vertelde ons dat het kleintje pas ongeveer 2 maanden oud was. We lieten onze nieuwe beste vriend inenten en ontwormen en kochten alle benodigdheden om het hem naar de zin te maken.”
“We noemden ons kitten Bartolo omdat hij op 24 augustus naar mijn vader toekwam, de dag van de heilige Bartholomeus. Persoonlijk geloof ik niet in zulke dingen, maar mijn vriend stelde me de naam voor als grapje. Eerst vond ik het maar niks, maar al snel bleef ik kitentje “Bartolito” noemen. Na verloop van tijd werd duidelijk dat Bartolo niet alleen super schattig is, maar ook super grappig, en zo werd hij onze vriend voor altijd. We hebben hem laten steriliseren en nu is hij heel gelukkig bij ons.”
